Προσηλωμένος στις παραδόσεις του χωριού ο σύλλογος, έχει καθιερώσει βραδιά παραδοσιακών φαγητών της Λαγκάδας. Αυτή έρχεται να συμπληρώσει τη γιορτή της σαρδέλας με «σπονδή» στα θαλασσινά και ειδικά στη σαρδέλα.
Μέσα από τα παραδοσιακά φαγητά αναδεικνύεται η κοινωνική ζωή του χωριού αλλά και η αγροτική παραγωγή . Και αν τα χερίσια μακαρόνια συνηθίζονται και σήμερα από τις νοικοκυρές της Λαγκάδας, ο φιδές, οι ρεβυθοκεφτέδες και η κρεμμυδόσουπα έρχονται να συμπληρώσουν το τραπέζι με τα παραδοσιακά φαγητά.
Την ημέρα της γιορτής μαζεύονται στα γραφεία του συλλόγου όλες οι ηλικίες της Λαγκάδας μέχρι και μικρά παιδιά για να αντιγράψουν την τέχνη από τα γρήγορα χέρια των γιαγιάδων.
Αν βρεθείτε εκείνες τις μέρες στη Χίο σας συνιστούμε να επισκεφθείτε το χωριό και μάλιστα από νωρίς το πρωί, όπου στα γραφεία του συλλόγου οι παλιές εξιστορούν στιγμές της ζωής στις νεώτερες. Με επιδέξιες κινήσεις και απαραίτητο βοηθό ένα ξυλαράκι από σπάρτο, για να μην κολλά η ζύμη, τα έμπειρα χέρια ετοιμάζουν τα «χερίσια μακαρόνια». Πιο κει κομματάκι- κομματάκι φτιάχνουν το φιδέ που μαζί με τα μακαρόνια ήταν το φαγητό της Κυριακής παλιά στην Κυδιάντα.
Η συνταγή απλή: Σταρένιο αλεύρι, λίγο λάδι, νερό και πολύ ζύμωμα ώστε να γίνει σφικτή η ζύμη. Τα ζυμαρικά πρέπει να «στεγνώσουν» καλά πριν βράσουν Από πρώτο χέρι μπορεί έτσι να ακούσετε ότι στα νυφιάτικα τραπέζια το φαγητό που θα σερβιριζόταν είχε τη δική του σημειολογία. Αν η νύφη ήταν έγκυος σερβίριζαν χερίσια μακαρόνια αλλιώς οι καλεσμένοι θα έπρεπε να συμβιβαστούν με φιδέ. Τη βραδιά των παραδοσιακών γεύσεων όλα τα σπίτια της Λαγκάδας γίνονται μικρά μαγειρεία υπέρ του Συλλόγου. Μετά το βράσιμο των ζυμαρικών, διαχέονται οι μυρωδιές από το λάδι που τσιγαρίζουν- ρίχνοντας μέσα τσοπανίσιο τυρί, άλλο ένα προϊόν που προσέφερε άφθονο η ντόπια παραγωγή. Αρταίνουν με αυτό τα μακαρόνια ενώ όσοι θέλουν τα περιχύνουν με σάλτσα.
Το κρεμμυδοζούμι το αγαπούν όσοι έχουν εντρυφήσει στις γεύσεις της Λαγκάδας. Αφού τσιγαριστεί το λάδι, με 5-6 κρεμμύδια χοντροκομμένα, μεγάλες φέτες τσοπανίσιο τυρί και ντομάτα, συμπληρώνουν με νερό και τέλος ρίχνουν αυγά και κομμάτια ξερό ψωμί. Αυτό θέλει η φιλοσοφία της αγροτικής οικονομίας, που θέλέι τίποτα να μην πετιέται ειδικά το ψωμί που παλιά ζύμωναν μόλις μια φορά την εβδομάδα.