Στην Λοχεία

Τις λεχώνες, κατά κανόνα, τις θεωρούσαν πρόσωπα μιερά, γιατί πολλοί έλεγαν ότι οι «λουχούσες» τους βλάπτουν και παραμιλούν στον ύπνο τους ή σφαντάζονται. Για τον ίδιο λόγο η γειτονιά που είχε λεχώνα ήταν πίζουλη και σφάνταζε.

• Όταν λοιπόν ήταν απαραίτητο να περάσουν έξω από το σπίτι της έπρεπε να κρατούν ή τετραβάγγελο ή ένα κομμάτι ψωμί, να σταυροκοπηθούν και να πουν: «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά», τρεις φορές. Γιατί πιο πέρα, περίμεναν οι γελούδες.
• Η λεχώνα απαγορευότανε να βγει από το σπίτι της και πριν βασιλέψει ο ήλιος, έπρεπε να κλείσει τα παράθυρα της, να μαζέψει όλα τα ρούχα – και τα δικά της και του μωρού – που ήταν έξω απλωμένα γιατί θα γελουδιαζότανε. Επιπλέον, δεν έπρεπε να επισκεφθεί τη λεχώνα γυναίκα που δεν ήταν «καθαρή».
• Όταν θήλαζε το μωρό της, δεν έπρεπε να τη δουν «κακά μάτια» γιατί το γάλα θα γύριζε πίσω.
• Το νεογέννητο το φάσκιωναν πολύ σφικτά για να κάνει ίσια πόδια. ’ Οταν το θήλαζε η μητέρα του, του έριχναν σταγόνες γάλα στα μάτια για να γίνει γαλανό. Προτού να βγάλει δόντια απαγορευότανε να καθίσει σε γάιδαρο, γιατί θα έβγαζε γαϊδουρόδοντα. Ακόμα αν το παιδί δεν είχε μιλήσει, δεν έπρεπε να πιάσει κλειδί, γιατί θα του κλειδωνόταν το στόμα.
• Αν πάλι αργούσε να μιλήσει, το τάζανε στον ’ Άγιο Μιλιανό.
• Όποιος έβλεπε πρώτος το πρώτο δόντι του μωρού έπρεπε να του κάνει δώρο ένα κόκκινο βρακάκι, ή οτιδήποτε άλλο, απαραίτητα κόκκινο.
• Όταν έβγαζαν τα παιδιά ιλαρά, τους έριχναν στο κεφάλι ένα κόκκινο πανί και τα στόλιζαν με χρυσαφικά, για να τους περάσει η αρρώστεια όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και ανώδυνα.
• Όταν είχαν μαγουλάδες, τους έβαζαν γύρω από τα αυτιά υφάδι και τους έκαναν στο πρόσωπο ένα σταυρό από μουζαλιά.