Νανουρίσματα

Νάνι το σπαρτογέννητο το ροδοπουλημένο
όπου μου το πουλήσανε ένα πανέρι ρόδα
ρόδα και τριαντάφυλλα κι εσείς βασιλικοί μου
εσείς μ’ αποκοιμήσετε και πήρετε το παιδί μου

Νάνι του Ρήγα το παιδί του βασιλιά τ’ αγγόνι
που τύχει η αρχόντισσα χρυσό σταυρό κι αμόνι
Νάνι που σου παρήγγειλα στην Πόλη τα προικιά σου
στη Βενετία τα ρούχα σου και τα διαμαντικά σου
Κοιμήσου χαϊδεμένο μου κι εγώ σε νανουρίζω
κι εγώ την κούνια σου κουνώ και σε γλυκοκοιμίζω
Εγώ το κοριτσάκι μου δεν το παντρεύω ακόμα
αν δε μου στείλουν προξενιά από τη Βαβυλώνα
Έλα ύπνε μου πάρε το κι άμε το στους μπαξέδες
και γέμισε τους κόρφους του λουλούδια μενεξέδες
τα ρόδα νάν’ της μάνας του τα κρίνα του κυρού του
και τ’ άσπρα τριαντάφυλλα νά ναι τ’ ανάδοχου του.

Το παιδί μου μου παν άσχημο άγουρο δαμάσκηνο
κι αν τόπε ήλιος να σβηστεί άστρο να μην ξημερωθεί
κι αν τόπε βασιλόπουλο της Μπαρμπαριάς σκλαβόπουλο.

Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στα δάση
κοιμάται κι η κορούλα μου, τον ύπνο να χορτάσει
Κοιμήσου και χαρίζω σου τη Χιο με το μαστίχι
τη Σμύρνη με τα λούλουδα την Πόλη με μπριλάντι.
Κοιμήσου κοριτσάκι μου κι εγώ σε νανουρίζω
κι εγώ την κούνια σου κουνώ γλυκά να σε κοιμήσω
και το πουκαμισάκι σου του Μαρμαρά το δίνω
Να Μαρμαρά μου πλύνε το, πλάκα σιδέρωσέ το
και σ’ ανθισμένη λυγαριά κάτσε και στέγνωσε το.
Κοιμήσου χαϊδεμένο μου να δεις τι θα σου κάνω
μαλαματένια κάμαρα και μέσα θα σε βάλω
Κοιμάται με τη Παναγιά και με τον Άγιο Γιάννη
και με τη μάνα του Χριστού κι όπου πονεί να γιάνει.
Κοιμήσου και παρήγγειλα παπούτσια στον τσαγκάρη
να σου τα κάνει κόκκινα όλο μαργαριτάρι
Κοιμήσου συ παιδάκι μου κι εγώ σε νανουρίζω
κι εγώ την κούνια σου κουνώ και τα πανιά σου πλύνω
Νάνι, νάνι, νάνι, νάνι κι όπου του πονεί να γιάνει
Ω Παναγία Δέσποινα και Παναγιά Παρθένα
φύλαγε το γιουκάκι μου τη νύχτα και τη μέρα

Γαρυφαλλάκι μου του Μάη, τριαντάφυλλο τ’ Απρίλη
πρέπει και του Νικολακιού διαμάντι δαχτυλίδι
Κοιμήσου, κοιμήσου, μα εκείνο δεν κοιμάται
μόνο τη μάνα του ζητά και το μπαμπά θυμάται

Πόρτες και τάβλες του σπιτιού
μη μου τόνε ξυπνάτε
το γιούκα μου το μονογιό
στην κλίνη που κοιμάται
Κοιμήσου που να σε χαρώ
και να σε δω μεγάλο
να σε ιδώ της παντρειάς
κι ακόμα πιο μεγάλο
Ο ύπνος θρέφει τα παιδιά
κι η ’γειά τα μεγαλώνει
κι η αγρύπνια μου τα χαλά
και μου τα ζαβλακώνει
Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά
κι η πέρδικα στα δάση
κοιμάται το γιουκάκι μου
τον ύπνο να χορτάσει
Κοιμήσου με την Παναγιά
και με τον Άη Γιάννη
και με την παγηρίνα σου
που σούβαλε το λάδι.