Τραγούδια του Γάμου

Έμορφη είν’ η νύφη μας σαν της εκκλησιάς το δίσκο
τρεις ώρες την παρακαλώ, ψεγάδι δεν της βρίσκω.

Βασίλισσα να ήσουνα δε θα χες τέτοια χάρη
να σου ζυγίζουν το φιλί με το μαργαριτάρι.

Πάρε μανά μου τα κλειδιά κι εγώ καμά δικά μου
κι εγώ θα σύρω να διαβώ με τα πεθερικά μου.

Γαμπρέ μη λυπηθείς φλουριά, και κάνε ένα κλουβάκι
να βάλεις τη νυφούλα μας που ’ ναι περιστεράκι.

Νύφη μου ποιος σε στόλισε σ’ αυτό το ανθοστόλι
η Παναγιά και ο Χριστός και οι δώδεκα Απόστολοι.

Σήμερα λάμπει ο ουρανός σήμερα λάμπει η μέρα
σήμερα στεφανώνεται αετός την περιστέρα.

Γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς να μη τήνε μαλώνεις
σαν γιασεμί στην πόρτα σου να τήνε καμαρώνεις.

Διαμάντι δακτυλίδι, φορείς στο χέρι σου
κι άλλος κανείς δεν το χει εσέ το ταίρι σου.

Νύφη μου καλορίζικα, χαρά στο ριζικό σου
να πάρεις τέτοιο άγγελο εις το προσκέφαλο σου.

Η νύφη μας γαρύφαλλο γαμπρός τριανταφυλλάκι
κουμπάρες κανελόριζα με το χρυσό βαράκι.

Σαν πούνε ο πεύκος φουντωτός κι ο πρίνος ριζωμένος
έτσι είν’ η νύφη κι ο γαμπρός από μεγάλο γένος.

Νύφη μου κι αν παντρεύεσαι μη μας περηφανεύεσαι. (Τσάκισμα)

Ο ήλιος εβασίλεψε κι άντε νύφη μου πιάστον
στα κάλλη και στην ομορφιά θαρρώ τόνε περνάς τον

Πάρε το μαντηλάκι μου πάρε το για σημάδι
κι α δε βρεθούμε ζωντανοί, θα σμίξουμε στον Άδη.

Δυό ήλιοι, δυό φεγγάρια και τ’ άστρα τ’ ουρανού
τα δυό γλυκά σου μάτια του πήρανε το νου.

Ως τα που στέκει ο ουρανός να στέκει η νύφη κι ο γαμπρός. (Τσάκισμα)

Ανοίξετε την εκκλησιά κι άφετε τις λαμπάδες
για νάμπει η νύφη κι ο γαμπρός μ’ όλες τις νοστιμάδες.

Κάμε μετάνοια φίλησε της μάνας σου το χέρι
γιατί θα φύγεις από δω να πας σε ξένα μέρη.

Επήραμε το γιασεμί αντάμα με τη ρίζα
π’ απλώναμε τα ρούχα μας επάνω κι εμυρίζαν.

Ομορφοκαμωμένη μου καλού δεντριού κλωνάρι
καλού βασιλικού κλαδί που δεν έχει ψεγάδι.

Της νύφης μας το φόρεμα και του γαμπρού τα κάλλη
κάθισαν και τα γράψανε σαρανταδυό δάσκαλοι.

Έχεις μαλλιά ολόξανθα στους ώμους σου ριγμένα
που τα χτένιζαν άγγελοι με διαμαντένια χτένα.

Είσαι ψηλός σαν Έλληνας και ίσιος σαν το σύρμα
σου πρέπει κι η περπατήσω, σου πρέπει και το σείσμα.

Γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς να μη τήνε μαλώνεις
σαν το σγουρό βασιλικό να τήνε καμαρώνεις.

Γαμπρέ σα βγεις στην πόρτα σου να κάμεις το σταυρό σου
και περικάλα το Θεό να ζει το στέφανο σου.

Ευχαριστώ σε πεθερά και σου φιλώ το χέρι
που ήθρεψες το γιούκα σου να τόνε κάμω ταίρι.

Νυφούλα μου κάθε πρωί να κάμεις το σταυρό σου
και να παρακαλείς το Θιό να ζει το στέφανο σου.

’ Οσα άνθη έχει ο Μάιος και ο χειμώνας χιόνια
να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός ευτυχισμένα χρόνια.

Ένα τραγούδι θε να πω επάνω στη δεκάρα
να ζήσει η νύφη και γαμπρός μαζί και η κουμπάρα

Σήμερα τ` άσπρο γιασεμί θα βγει να σεργιανίσει
Θεέ μου κάνε συννεφιά να μη μας τη μαυρίσει.

Σήμερα πρέπει κανονιά να ρίξει το βαπόρι
γιατί παντρεύει η μάνα σου το πιο μεγάλο αγόρι.

Νύφη μου κόκκινο χαρτί και λαμπερό φεγγάρι
πόσα φλουριά τ’ αγόρασες αυτό το παλικάρι.

Ποιος ήταν ο προξενητής π’ ανέβαινε τη σκάλα
και ταίριαζε τον αετό μαζί με τη σουλτάνα.

Σαν κυπαρίσι να σταθείς σαν πεύκος να φουντώσεις
και στη δική του τη γενιά πύργο να θεμελιώσεις.

Γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς γιατί ήταν η ζωή μας
γιατί εμείς την είχαμε σταυρό στην κεφαλή μας.

Σήμερα γάμος γίνεται, σήμερα πανηγύρι
σήμερα αποχωρίζοται ο γυιος από τον κύρη.

Όμορφη που είν’ η νύφη μας σαν το ρουδί μαντήλι
σαν το πουλί που κελαϊδεί το Μάη και τον Απρίλη.

Για φέρετε ροδόσταμο στην ασημένια κούπα
να ράνωμε τα νυφικά και τα καινούργια ρούχα

Σείσε μηλιά τα μήλα σου και πλάκωσε ο μήνας σου. (Τσάκισμα)

Νύφη ξέλαμπρο νερό και ξάστερο φεγγάρι
το ταίρι σου είναι ζηλευτό κι όμορφο παλΙκάρι.

Άσπρο σταφύλι ροζακί και πατρικό κεράσι
να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός και να καλογεράσει.

Τη μάνα σου την αγαπώ και της φιλώ το χέρι
για να την κάμω πεθερά κι εσέ πουλί μου ταίρι.

Της κουμαριάς τα κούμαρα ώριμα κι άγουρα είναι
της πεθεράς μου τα παιδιά όλα μελαχροινά είναι.

Ω Παναγιά μου Δέσποινα με το Μονογενή σου
στο αντρόγυνο που γίνεται να δώσεις την ευχή σου.

Της νύφης μας το φόρεμα άγγελοι της το ράψαν
και κάτω στον ποδόγυρο τα κάλλη της έγραψαν.

Νύφη μου καλορίζικα σήμερα είν’ ή χαρά σου
ήρθαν τ’ αηδόνια απ’ τη Βλαχιά να δουν την εμορφιά σου.

Άνοιξαν τα πουράνια και ο Χριστός εφάνη
ας είναι καλορίζικο και τούτο το στεφάνι.

Στον Ιορδάνη ποταμό τη νύφη μας βάπτισαν
και μέσ’ στο αίμα του λαγού τα χείλη της βύθισαν.

Γαμπρέ μου σε περικαλώ, περικαλιά μεγάλη
το γιασεμί που σούδωσα να μη μου το μαράνεις.

Νάχα φωνή σαν την βροντή λαλιά σαν την καμπάνα
για να στολίσω το γαμπρό, τη νύφη την σουλτάνα.

Ήρθαν οι πάπιες απ’ τη Χίος, οι χήνες απ’ την πόλη
για να σου τραγουδηθούνε το έμορφο σου μπόι.

Να χαίρεσαι νυφούλα μου τα πεντοδάκτυλά σου
που έραψες και κέντησες μονάχη τα προικιά σου.

Σήμερα γάμος γίνεται, σήμερα πανηγύρι
σήμερ’ αποχωρίζεται η κόρη απ’ τον κύρη.

Νύφη μου μη πικραίνεσαι παντρεύεσαι να χαίρεσαι.

Σαν κυπαρίσι να σταθείς σαν πεύκο να ριζώσεις
και στη δικιά μας τη γενιά πύργο να θεμελιώσεις.

Δυό ποτηράκια με ρακί θά στείλω μέσ’ στη μαύρη γη. (Τσάκισμα)

Τρέχουν τα κεραμίδια νερό τρεχάμενο
το νου σου τον επήρε πουλί πετάμενο.

Στα μάτια μοιάζεις φράγκισσα, στα φρύδια ρωμιοπούλα
στη σιγανή περπατησιά μοιάζεις βεζυροπούλα.

Κατάρα γάμου

Ήκουσα πως θα παντρευτείς και σούστειλα κορδέλα
να δέσεις τα στεφάνια σου που να τα δω καμένα.

ΣΤΟ ντρίγκο παπαφίγκο στης γάμπιας το πινό
σ’ έχω ζωγραφισμένη και σε γλυκοφιλώ.

– Ας είν’ η ώρα η καλή και η ευλογημένη
– Αυγερινέ μου – αυγερινέ και πούλια μου, ξυπνά η βεζυροπούλα μου
– Να σας βλογήσει ο Θεός με το δεξί του χέρι
κάμε μετάνοια, φίλησε της μάνας σου του χέρι
γιατί θα φύγεις από δω να κάνεις άλλο ταίρι.
– Σήμερα ο πατέρας σου έχει καημό μεγάλο
γιατί δεν παρευρίσκεται στης κόρης του το γάμο.
– Θα στείλω τηλεγράφημα στης Πανωμής την άμμο
για να προλάβει ο Παναής να έλθει εις τον γάμο.

Για δες μαυριά και συννεφιά
κι ο κύρης της είναι μακριά.
– Γαμπρέ τα δακτυλίδια σου μεριά στο παραθύρι
καλόβλεπε την κόρη μου γιατί δεν έχει κύρη.
– Γαμπρέ τα δακτυλίδια σου μεριά στην τραμουντάνα
καλόβλεπε την κόρη μου γιατί δεν έχει μάνα.
– Και σεις ψαράκια του γιαλού όπου κι αν τον ιδήτε
παντρεύεται η κόρη του να πάτε να του πήτε.
– Νύφη μας ποιος σ’ εστόλισε και σούβαλε τις μπρίλλες;
να σου χαρίσει ο Θεός το ταίρι που επήρες.
– Η Νύφη μας είν’ όμορφη μα διάλεξε και ταίρι
μαλαματένιο μαστραπά με διαμαντένιο χέρι.
– Για σύρετε μια τουφεκιά ο πύργος να ραΐσει
για ν’ακουστεί ο γάμος μας σ’ ανατολή και δύση.
– Το γιασεμί που πότιζες κυρά μου στην αυλή σου
σήμερα σου το παίρνουνε. Δώσε του την ευχή σου.
– Να ζήσει χρόνους εκατό και να τους ξεπεράσει,
και μεσ’ τα γεροντάματα δούλους και δούλες νάχει.
– Νύφη τριαντάφυλλο του Μα’ έβγα στην παρουσία
γιατί σε περιμένουνε να πας στην εκκλησία.
– Νύφη μας όταν χτενιστείς μάζεψ’ αποκτενίδια
και τρέχα τα στο χρυσοχό να κάμεις δακτυλίδια.
– Ασημένιο μου ρολόι – μπήκες μες στ’ αρχοντολόι.
– Η μέρα η σημερινή σαν τη Λαμπρή μου φάνη
που είδα την αδελφούλα μου κι έβαλε το στεφάνι.
– Ω γκαρδιακιά μου αδελφή και πως θα χωριστούμε
πως θα ξυπνήσω το πρωί να μην ανταμωθούμε.
Παρακαλώ σας βρε παιδιά και σε αδερφέ μου Αντώνη
καλά να τραγουδήσετε τη μοναχή μου κόρη
Νύφη το παραθύρι σου απόψε μην το κλείσεις
για νάρθει η μανούλα σου στεφάνι να φιλήσει
Δυο καϊκάκια πάνε και λογαριάζουνε
και τ’ όνομα σου λένε κι αναστενάζουνε
Γαμπρέ στο παραθύρι σου είχες μια ματζουράνα
κι επότιζες την να θραφεί να βλογηθείς αντάμα
Τη νύφη μας την όμορφη θα τραγουδήσω πρώτα
που φεύγει σήμερα απ’ εδώ για την καλή την ώρα
Ομορφη πούν’ η νύφη μας σαν Παναγιά στον τοίχο
τρεις ώρες την παρατηρώ ψεγάδι δεν της βρίσκω
Τα μαλλιά σου μπρίλλες μπρίλλες, κείνον πούθελες επήρες
Να ζήσει η νύφη ΚΙ Ο γαμπρός να ζήσουν κι οι κουμπάροι
να ζήσει κι ο προξενητής που τούπε να την πάρει
Και του κουμπάρου πρέπει του ροδόσταμα να πίνει
μαλαματένιος μαστραπάς τα χέρια του να πλύνει
Κουμπάρε που στεφάνωσες με όλη την καρδιά σου
να σε αξιώσει ο Θεός και στ’ ακριβά παιδιά σου
Κι ο Γαμπρός μας ήρτενε με συνοδεία μεγάλη
χαρούμενος και γελαστός τη νύφη μας να πάρει
Πολλά είπαμε της νύφης μας ας πούμε του γαμπρού μας
του φωτεινού μας φεγγαριού και του καλού παιδιού μας
Σήμερα λάμπει ο ουρανός τ’ άστρα και η σελήνη
στερεωμένο να βρεθεί τ’ αντρόγυνο που εγίνη
Γαμπρέ μου είσαι έξυπνος και καλοαναθρεμμένος
εδιάλεξες και σπιτικό από μεγάλο γένος
Νύφη μου καλορίζικη που διάλεξες και πήρες
Σταυρό με διαμαντόπετρες ήλιο με τις αχτίδες
Φαντάζομαι στο σπίτι μας πως δεν ανθούνε βιόλες
που κάναμε ένα γαμπρό κι έχει τις χάρες όλες
Γαμπρέ με την υπομονή και με τη στόχασή σου
τη βιόλα πούχεν ο μπαξές την έκαμες δική σου
Νύφη μας καλορίζικη αστέρι του Λεβάντε
πήρες γαμπρό ξεχωριστό και πεθερά διαμάντι
Νύφη μου βιόλα του μπαξέ και κόκκινο σταθόρι
την πεθερά σου ν’ αγαπάς γιατί δεν έχει κόρη
Σου πρέπουνε τα στέφανα σου πρέπουνε κι οι μπρίλλες
σου έπρεπε νυφούλα μου ο νέος που επήρες
Αντίγαμπρέ μας λεβεντιά και της Βλαχιάς καμάρι
χαρά της πούχει ριζικό και μοίρα να σε πάρει
Μαλαματένιος ο Σταυρός με τα μαργαριτάρια
να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός κι όλα τα παλικάρια
Μαλαματένιος ο Σταυρός με τις χρυσές κορδέλλες
να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός με όλες τις κοπέλλες
η νύφη
Χαρίζω σας τη λευτεριά, παιδιά να τη χαρείτε
να την παραδιαβάσετε και να τη βαρεθείτε
οι κοπέλλες
Σαν πουν’ ο κάμπος πράσινος κι η γη σταμπαρισμένη
έτσ’ ήταν κι η αγάπη σας πιστή κι εμπιστεμένη
Μήλο μου τριπολίτικο βερουτιανό ασπίδι
ο γάμος σου θα ακουστεί ίσιαμε το Μισίρι
Η ταμπακιέρα του πασά ήταν ετούτ’ η κόρη
μήτ’ άνεμος την έβλεπε μήτ’ ήλιος την εθώρει
Βιόλα θα βάλω κλειδαριά βασιλικό περάντι
τους ιδικούς που κάναμε στον κόσμο δεν είν’ άλλοι
Φίλοι κι εχθροί μαζεύτηκαν και κάνανε φερμάνι
να σας αποχωρίσουνε μα κρίμα στο μελάνι
Για ένα γινάτι των εχθρών, για μια χαρά των φίλων
διαλέξαμε και πήραμε το μυρισμένο κρίνο
Ω μαρμαροκολώνα μου και κρυσταλλολαιμούσα
όλους τους εθανάτωσες που σε κατηγορούσαν
Ένα τραγούδι θε να πω επάνω στο ξεφτέρι
να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός να ζουν κι οι συμπεθέροι
Επάντρεψεν ο Γαλατάς κι επροίκισεν η Πόλη
επάντρεψε κι ο Παναής την ακριβή του κόρη
Κίνησε νύφη κίνησε, κίνησε νιο φεγγάρι
Να πα σε στεφανώσομε με μόσχου το κλωνάρι
Ανοίξετε την εκκλησιά, τα δέκα παραθύρια
Να μπ’ ο γαμπρός με τα φλουριά κι η νύφη με τ’ ασήμια
Καλώς ήρθαμε κι ηύραμε την τράπεζα στρωμένη
κι όπου μας την εστρώσανε άξιοι και τιμημένοι
Έμορφα τα τραπέζια σας με κατηφέ στρωμένα
Και μερακλίδικα παιδιά τα ’χουν τριγυρισμένα
Μάλαμα τα τραπέζια σας, ασήμι τα σκαμνιά σας,
Μόσχους και δεντρολίβανο μυρίζουν τα φαγιά σας
Εμορφη πουν’ η νύφη μας σαν εκκλησιά στον ίσκιο
Αν πεις και της παράνυμφης ψεγάδι δεν της βρίσκω
Γαμπρός είναι γαρύφαλο, νύφη τριανταφυλλάκι
Παράγαμπρος παράνυμφη της νύχτας φεγγαράκι
Της παράνυμφης τα μάτια, κάμνουν την καρδιά κομμάτια
Νύφη μας καλορίζικια με τη νλυκιά σου μοίρα
Άλλα πουλιά σε καρτερούν κι άλλα σε παράσυραν
Τ’ αστέρι και το φεγγαράκι εγινήκανε ταιράκι
Πέρδικα μου πλουμισμένη, στην καρδιά μου ’σαι βαλμένη
Κουμπάρε, πρωτοκούμπαρε και πρώτε των κουμπάρων
Και πρώτον αρχοντόπουλο στον τόπο μας επάνω
Κουμπάρε πρωτοκούμπαρε που ’ βαλες και το στεφάνι
να σ’ αξιώσει ο Θεός να βάλεις και το λάδι
Όλους θέλω να σας παινώ γιατ’ έχετε αξία
Αλήθεια του πατέρα μας του πρέπουν τα πρωτεία
Γιατί ’καμε καλά παιδιά, άξια και παινεμένα
Είμαι κι εγώ στα χέρια σας κατευχαριστημένη
Επήρα μας την πέρδικα την πενταπλουμισμένη
Κι εφήκε μας τη γειτονιά σα χώρα κουρσεμένη
Άμε παιδί μου στο καλό και στην καλή την ώρα
Κι η στράτα όπου περπατάς τριαντάφυλλα και ρόδα