Οι ιχθυοκαλλιέργειες δεν ήταν κάτι άγνωστο στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα η παραθαλάσσια περιοχή ονομάζεται «Γιβάρι», παράφραση όπως φαίνεται του λατινικού «vivarium» που σημαίνει ιχθυοτροφείο, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες ότι και κατά τα Βυζαντινά χρόνια υπήρχε ιχθυοτροφείο.
Στο Γιβάρι υπάρχει φυσική πηγή, και το νερό έτρεχε ακόμη και σε περίοδο ανυδρίας, τώρα όμως υδρεύει τη Λαγκάδα. Εκεί έκαναν τις εκδρομές τους οι κάτοικοι του χωριού ιδιαίτερα την Πρωτομαγιά, ενώ κουβαλούσαν με τις βάρκες τους τα ρούχα για να τα πλύνουν. Αποτελούσε κατασκηνωτικό κέντρο των ναυτοπροσκόπων και ήταν το νεκροταφείο για τις βάρκες των κατοίκων. Ακόμη και σήμερα στον πυθμένα θα βρείτε απομεινάρια και κουφάρια από βάρκες. Το τελευταίο σκαρί που … θάφτηκε στην περιοχή ήταν το «Ζωρζής» των Αδελφών Γιαννόπαππα.
Η περιοχή είναι υδροβιότοπος και οι επισκέπτες του χειμώνα θα συναντήσουν αγριόπαπιες. Τα νερά είναι πολύ ρηχά και πριν την εγκατάσταση των ιχθυοκαλλιεργειών οι κάτοικοι βάδιζαν αρκετά μέτρα πιο μέσα από τη «μύτη της μπαρκαρίστρας», ένα φυσικό μόλο από πέτρα
Στη θάλασσα υπάρχουν μακριά όστρακα που οι ντόπιοι τα λένε «προσφύρους». Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που τα συλλέγουν. Περπατούν μέσα στα ρηχά νερά και ψάχνουν με τα πόδια τα κοχύλια που είναι κρυμμένα στην άμμο.
Γενικά στην θαλάσσια περιοχή έχουν βρεθεί κομμάτια από αμφορείς κυρίως όμως στην περιοχή της νησίδας του Αγίου Στεφάνου. Στο βυθό οι αμφορείς έχουν γίνει ένα σώμα και αποτελεί ένα πολύ καλό θέαμα για αυτούς που αγαπούν το υποβρύχιο κολύμπι.
Αν είστε τυχεροί και βρείτε κάποιο ερασιτέχνη ψαρά μπορείτε να κάνετε μια βόλτα με τη βάρκα, για να δείτε τα «Τούρκικα γράμματα» όπως τα λένε οι ντόπιοι. Πρόκειται για κατακόρυφες πέτρες με αραβικούς χαρακτήρες και σκαλισμένο ένα καραβάκι που θα τις συναντήσετε περνώντας από το Φάρο και κατευθυνόμενοι στο Δελφίνι σε πέντε λεπτά περίπου με τη βάρκα -πριν μπείτε μέσα στο Γιβάρι. Το Γιβάρι όπως και η Κυδιάντα, είναι οι κατεξοχήν περιοχές που πηγαίνουν οι κάτοικοι του χωριού για να σουβλίσουν τη Δευτέρα του Πάσχα.